Kościół pw. św. Ignacego Loyoli (pojezuicki).jpg
 | Kościół pw. św. Ignacego Loyoli (pojezuicki).jpg Rozmiar 51 KB |
Kościół pojezuicki został wybudowany w 1638 r. W 1834 r. świątynię oddano w użytkowanie niemieckim katolikom. W okresie międzywojennym nabożeństwa odprawiano w języku niemieckim. W dniach 9 i 10 września 1939 r. przed kościołem dokonano egzekucji Polaków. Na początku okupacji władze hitlerowskie stwierdziły, że dotychczasowy ratusz nie odpowiada wymogom reprezentacyjnym narodowosocjalistycznych władz. Powstał nowy projekt ratusza. Przeszkodą stojącą na drodze do jego wybudowania był kompleks starych budynków, wśród których znajdował się kościół pw. św. Ignacego Loyoli. Władze miejskie zwróciły się do władz kościelnych o wyrażenie zgody na jego rozbiórkę. Dziekan bydgoski A. Kaluschke sprzeciwiał się wyburzeniu świątyni. Wielogodzinne rozmowy prowadzone z wikariuszem generalnym doprowadziły do wydania zgody na rozbiórkę. Ostatnie nabożeństwo w kościele odprawiono 8 stycznia 1940 r. Inwentarz kościelny przeniesiono do innych kościołów: do fary, do kościoła św. Wincentego a Paulo, do kościoła św. Antoniego. Ołtarz główny, wykonany z kamienia, zniszczono. Hitlerowska propaganda nie przyznawała się do wyburzenia świątyni. Rozpowszechniała, że jego zniszczenia dokonali angielscy lotnicy. Plany wybudowania nowego ratusza nie doczekały się realizacji.